Hai vidas que paga a pena contar, tanto polo que teñen de extraordinarias como polo que podemos aprender delas. E, sen dúbida, a de Lucio Urtubia pertence a este selecto grupo.
Que é o que ten de especial a vida de Lucio? Porqué resulta tan rechamante? Naceu no ano 1931, e como a gran maioría de habitantes da España daquel tempo medrou na miseria máis absoluta pero, no canto de resignarse, como fixo boa parte da súa xeración, el decidiu loitar contra a inxustiza e a opresión que dende cativo sufría día tras día. Desertou do servizo militar e fuxiu a Francia, onde se converteu en albanel e abrazou o anarquismo por ser unha ideoloxía que procuraba un mundo máis equitativo e xusto. Comezou a participar en atracos de entidades bancarias, un xeito de obter recursos e financiamento con finalidades solidarias, revolucionarias ou propagandísticas desenvolto por determinados grupos anarquistas e denominado por eles mesmos «expropiacións» ou «recuperacións». «Recuperar» cartos manchados de cobiza, corrupción e complicidade co poder para causas máis xustas e humanitarias.
Unha sorte de Robin Hood moderno que levou esta idea ata límites inimaxinables a comezos dos anos oitenta, cando montou toda unha rede de «recuperadores» que por medio dunha imaxinativa estafa expropiou enormes cantidades de diñeiro ao First National City Bank. Recursos que non empregou no seu beneficio, senón para financiar organizacións e grupos libertarios, axudar a familias de presos políticos, etc. Un humilde albanel navarro sen estudos poñendo en xaque ao primeiro banco mundial da época.
[Texto e fotografías tirados de http://www.komic.es]
